Laatst zat ik in de collegezaal, omringd door mijn medestudenten: een zeldzaam en bedreigd soort, zo blijkt. Volgens experts in de financiële wereld staan wij, de toekomstige accountant, op het punt een collectors item te worden. Misschien wat overdreven, maar laten we eerlijk zijn, het is een bijzondere tijd om accountancy student te zijn. Enerzijds klinkt de noodklok: er is een groeiend tekort aan accountants waardoor kantoren met een groot personeelstekort kampen. Tegelijkertijd is 41% van de finance professionals bang dat AI hun baan overbodig maakt. Zijn we dan straks met z’n allen werkloos én onvindbaar op de arbeidsmarkt tegelijkertijd?

Dat de komst van AI ons werk zal gaan veranderen staat vast. Als controlemedewerker proberen ze je een zesde zintuig te laten ontwikkelen om afwijkingen te detecteren. AI herkent echter opvallende journaalposten, afwijkende marges en vreemde boekingen vlak voor het jaareinde zonder dat hij eerst drie busy seasons nodig had om het te leren. AI kan ons dus werk uit handen nemen en helpen door de bomen het bos weer te zien. Laat AI maar de standaardrapportages genereren en patronen analyseren zodat wij ons bezig kunnen houden met de écht interessante zaken.

Want eerlijk is eerlijk, AI kan veel, maar het balanceren tussen cijfers en menselijke drama’s blijft ons terrein. Kan AI namelijk een klant aanvoelen die nét iets te creatief is met zijn boekhouding? Kan het de subtiele verandering in toon herkennen als iemand zich nerveus begint te verdedigen? De harde cijfers checken is één ding, maar de menselijke interpretatie is toch echt wat anders.

Terwijl de sector zich zorgen maakt over het tekort aan accountants én de dreiging van AI, zit ik voorlopig nog lekker met de audit-dossiers, deadlines en een sterke kop koffie. Misschien zijn wij de laatste die nog echt graven in de cijfers. Misschien worden we straks vervangen door robots. Maar tot die tijd? Tot die tijd blijven we gewoon de kritische blik die bedrijven nodig hebben, of ze dat nou leuk vinden of niet.